Τι πρέπει να γίνει
για τη θρασύτατη σύλληψη και τη στημένη δίκη και καταδίκη στις ΗΠΑ 5 Κουβανών
για κατασκοπία
18/9/2014
Της Χριστίνας Πάντζου
Συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από τον
Σεπτέμβριο του 1998, όταν στις ΗΠΑ συνελήφθησαν πέντε Κουβανοί που είχαν
διεισδύσει στα μαφιόζικα εγκληματικά κυκλώματα της κουβανικής κοινότητας στο
Μαϊάμι για να συλλέξουν πληροφορίες και αποδεικτικά για την τρομοκρατική τους
δράση. Λίγους μήνες πριν από τη σύλληψη, με τη διαμεσολάβηση του νομπελίστα
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, είχε ανοίξει ο δίαυλος συνεργασίας Κούβας – ΗΠΑ στη
μάχη κατά της τρομοκρατίας.
Τον Ιούνιο του 1998,
αντιπροσωπεία του FBI επισκέφτηκε το νησί και αφού έλαβε λεπτομερείς
πληροφορίες για τις τρομοκρατικές ενέργειες που οργανώνονταν κατά της χώρας από
το Μαϊάμι, δεσμεύτηκε να αναλάβει δράση εναντίον τους. Αλλά η κυβέρνηση του
Μπιλ Κλίντον αντί, στη βάση των αδιάσειστων στοιχείων που της παραδόθηκαν, να
συλλάβει τους τρομοκράτες, συνέλαβε τους πέντε Κουβανούς. Κατηγορούμενοι για
«συνωμοσία με σκοπό την κατασκοπία» και σωρεία άλλων «εγκλημάτων», δικάστηκαν
από δικαστήριο του Μαϊάμι που μετέτρεψε την αίθουσα σε ρωμαϊκή αρένα με
στημένες κατηγορίες.
Αποδείξεις παραποιήθηκαν ή
«χάθηκαν», μάρτυρες απειλήθηκαν, η υπεράσπιση παρακωλύθηκε. Κρίθηκαν ένοχοι από
σώμα ενόρκων που κατήγγειλε ότι φοβόταν την πολιορκία των τοπικών μέσων
ενημέρωσης, τα οποία αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είχαν χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση
για να διαμορφώσουν με την προπαγάνδα τους κλίμα εναντίον των «κατασκόπων». Και
παρότι οι εισαγγελείς δεν κατέθεσαν ούτε ένα απόρρητο έγγραφο σχετικά με την
«κατασκοπία» καταδικάστηκαν σε πρωτόγνωρες ποινές. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ ο
Μπράντλεϊ Μάνινγκ, που μέσω του WikiLeaks δημοσιοποίησε χιλιάδες απόρρητα
αμερικανικά έγγραφα, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 35 ετών, ένας εκ των «Πέντε
Ηρώων», όπως τους αποκαλούν στην Κούβα, ο Χεράρντο Ερνάντες, καταδικάστηκε σε
δις ισόβια συν 15 χρόνια!
Εδώ και χρόνια η αμερικανική
κυβέρνηση κωφεύει στις εκκλήσεις διεθνών οργανισμών, ανάμεσά τους των Ηνωμένων
Εθνών και της Διεθνούς Αμνηστίας, αλλά και βραβείων Νόμπελ, βουλευτών, νομικών
ινστιτούτων, προσωπικοτήτων και θρησκευτικών φορέων που καταγγέλλουν την
προφανή κακοδικία, αλλά και την πολιτική σκοπιμότητα αυτής της καταδίκης,
ζητώντας την άμεση απελευθέρωσή τους. Ο πρόεδρος Ομπάμα, που τόσο δηλώνει την
αποφασιστικότητά του να πατάξει την τρομοκρατία, θα μπορούσε να το αποδείξει
έμπρακτα σε αυτή την περίπτωση. Πρώτα απονέμοντας χάρη στους Κουβανούς (ο ένας
ήδη είναι ελεύθερος, αφού εξέτισε την 15ετή ποινή του) όπως έχουν κάνει σε
σχεδόν 5.000 περιπτώσεις τα τελευταία πενήντα χρόνια όλοι οι Αμερικανοί
πρόεδροι και μετά συλλαμβάνοντας τους τρομοκράτες που από το έδαφος των ΗΠΑ
οργανώνουν κατά της Κούβας δολιοφθορές, απόπειρες φόνων, βομβιστικές επιθέσεις
με δεκάδες θύματα.
Αλλιώς επιβεβαιώνει ότι οι
τρομοκράτες δεν συνωμοτούν μόνοι τους και οι αμερικανικές αρχές έχουν πολλά να
κρύψουν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κουβανός Ποσάδας Καρίλες, πρώην πράκτορας της
CIA, έμπορος όπλων και εκρηκτικών, οργανωτής δύο τουλάχιστον αποπειρών κατά του
Φιντέλ Κάστρο, της ανατίναξης αεροσκάφους των Κουβανικών Αερογραμμών το 1976
που στοίχισε τη ζωή σε 73 άτομα, σειράς βομβιστικών επιθέσεων κατά τουριστικών
στόχων στο νησί το 1997 και σωρείας άλλων τρομοκρατικών ενεργειών στη Λατινική
Αμερική, έχει βρει καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες αρνούνται να
τον εκδώσουν στις χώρες που τον έχουν καταδικάσει ερήμην για τα εγκλήματά του.